Podróżnicy odwiedzający tę nietypową, grecką wyspę dostrzegają w niej urok, którego nie mają inne wyspy basenu Morza Śródziemnego. Kefalonia zachwyca bujną przyrodą, rozległymi terenami na których próżno wypatrywać człowieka, urokliwymi i ustronnymi miejscami kąpielowymi oraz pozostałościami po dawnych czasach. Turyści przybywają na wyspę, żeby odpocząć od głośnych i zatłoczonych kurortów charakteryzujących inne regiony Grecji.

Malownicza wyspa unosząca się na Morzu Jońskim dzięki systemowi podwodnych tuneli jest największą wśród Wysp Jońskich, charakteryzuje się górzystym krajobrazem z najwyższym szczytem Enos, na zboczach którego utworzono park narodowy mający chronić między innymi rzadką w tych okolicach grecką jodłę. Pejzaż wyspy zdominowały plantacje winorośli, gaje oliwne i cyprysowe, dzika roślinność, białe klify oraz tajemnicze jaskinie spoglądające ciemnymi wnętrzami na spacerujących po wyspie piechurów.

Kefalonię zasiedlono w II w. p.n.e., czego dowodzi odkrycie cmentarzyska pochodzącego z epoki mykeńskiej oraz prastarych ruin dawnych warowni. Mieszkańcy wyspy walczyli między innymi po stronie Aten w wojnie peloponeskiej, późniejsze okresy to dominacja Rzymu, Wenecji i Turcji. Okresem przejściowym dla Kefalonii były czasy Republiki Siedmiu Wysp, po których niepodległe państwo greckie przyciągnęło ją do siebie wraz z pozostałymi Wyspami Jońskimi w 1864 r.

Stolicą wyspy jest miejscowość Argostoli będąca jednocześnie portem i tętniącym życiem kurortem położonym w malowniczej zatoce z dobrze zorganizowaną bazą noclegową. Grecki klimat najlepiej widać podczas spacerów przestronnymi deptakami i wieczornych kolacji na ocienionym palmami placu Platia Vallianou, przy którym skupia się życie towarzyskie. Miasteczko jest niezwykle ożywione, można w nim spotkać wielu turystów, jego charakterystycznym symbolem jest kamienny most przerzucony na drugą stronę zatoki, który wybudowali Anglicy w 1813 r. Zakupy najlepiej zrobić na deptaku Lithostroto, można tam również dobrze zjeść w kilku modnych restauracjach i napić się kawy w typowych, greckich „kafenionach”. Na uwagę turystów interesujących się historią zasługuje najlepsze na Wyspach Jońskich Muzeum Archeologiczne ze starannie opisaną ekspozycją obejmującą znaleziska z wyspy, Muzeum historii i folkloru Korgialenio rzucające światło na dawne obyczaje oraz Muzeum Divisione Acqui poświęcone włoskiej dywizji okupującej wyspę podczas II wojny światowej. W okolicy znajduje się kilka doskonałych plaż, na których wypoczynek może być naprawdę satysfakcjonujący. Należą do nich piaszczyste Makris Gialos i Platis Gialos na południu kurortu w okolicy lotniska, ciekawa jest również położona nieco dalej plaża Avithos, doskonale nadająca się do pływania oraz uprawiania sportów wodnych. Jeszcze dalej znajduje się wspaniała, długa i piaszczysta plaża Lourdata, doskonale zagospodarowana (leżaki i parasole) idealnie nadająca się do wypoczynku rodzinnego.

Liksouri – przepiękny kurort z niską zabudową, spokojnymi hotelami i dobrymi restauracjami. Miejsce doskonale nadaje się na wypady w głąb lądu oraz na przylądek Pali. Turyści wybierający to miejsce na wypoczynek najbardziej zadowoleni są ze wspaniałych plaż, najbardziej znane to Lepeda z drobnym piaskiem o rudym zabarwieniu – osłonięta jest niskimi skałami przez co doskonale nadaje się do wielogodzinnego wygrzewania na słońcu, dwie urokliwe plaże Megas Lakkosi i Ksi wokół których rozłożyło się wiele lokali gastronomicznych i przyjemnych hoteli (można do niej dojechać autobusem albo własnym środkiem transportu). Po przeciwnej stronie przylądka jest jeszcze jedna niezwykła plaża Petani, na której wypoczynek jest urzekający i przyjemny, a w przerwie plażowania można przy okazji zwiedzić wznoszący się na szczycie białego klifu monastyr Kipoureon.

Fiskardo – najmodniejszy kurort wyspy położony na jej północnym krańcu w niewielkiej zatoczce, której dostępu bronią dwie majestatyczne latarnie morskie (jedna z czasów weneckich, druga wiktoriańskich). W kurorcie działają doskonałe hotele, życie towarzyskie kwitnie wśród zabytkowych, pastelowych domów oraz wybornych restauracji serwujących perfekcyjnie przyrządzone potrawy. W wolnym czasie można zobaczyć ruiny na cyplu uważane za szczątki XII-wiecznej kaplicy oraz muzeum przyrodnicze organizujace wyprawy dla nurków, a także rejsy, w trakcie których można podziwiać delfiny. Turyści najczęściej wybierają się na dwie okoliczne, żwirowe plaże Embliski na północy i Fokis na południu. Na cyplu wyznaczono szlaki krajobrazowe, a letnicy dysponujący większą ilością czasu mogą wybrać się promami na pobliską Itakę i Lefkadę.

Agia Effimia – urocza wioska rybacka z niewielkim portem i tawernami z widokiem na Itakę oraz spokojną bazą noclegową. Wypoczywać można na niewielkiej plaży Paradise usypanej z drobnych kamieni, a okoliczne wody doskonale nadają się dla początkujących windsurfingowców.

Sami – ośrodek portowy, który w czasach homeryckich był stolicą wyspy, a obecnie jest liczącym się kurortem prężnie działającym przy południowym skraju cieśniny od strony Itaki. Z portu wychodzi wiele promów do różnych zakątków basenu Morza Śródziemnego, więc wolny czas można spędzić podróżując po okolicznych wyspach, natomiast błogiemu wypoczynkowi sprzyjają Zatoka Sami z piaszczystą plażą rozciągającą się na północy portu oraz plaża Antisamos usypana ze żwirku i gładkich otoczaków, położona na północny-wschód od miasteczka – można się do niej dostać malowniczą drogą biegnącą klifowym nabrzeżem.

Poros – spokojna miejscowość wciśnięta między dwie zatoki, jedną z portem, a drugą z piaszczysto-żwirową plażą delikatnie opadającą w kierunku lazurowego morza. Przy plaży można zasiąść w przyjemnej tawernie, spoglądać na turystów przemierzających spacerowy bulwar z palmami lub obserwować promy wypływające na okoliczne wyspy. W kurorcie działa kilka doskonałych hoteli, w porcie można wypożyczyć jacht lub motorówkę, by z wody podziwiać niezwykłe nabrzeże z zielonymi wzgórzami będącymi tłem dla malowniczej zatoki.

Skala – zabudowę kurortu tworzą niskie domki rozrzucone wśród wysokich sosen, turyści często wybierają to miejsce na wypoczynek ze względu na długą, piaszczystą plażę, doskonale zorganizowaną bazę noclegową, przytulne tawerny ze smacznym jedzeniem oraz ciekawą okolicę z ruinami rzymskiej willi ozdobionej kunsztownymi mozaikami.

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych, gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.

Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby.  Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.

Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne. Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.

Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają lokalni mieszkańcy. Popularne przed jak i między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.

Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia, kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.

Charakterystyczne w  smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.

W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym widowiskiem.

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.

W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.

W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako Backgammon.

Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

Kefalonia jest rajem dla miłośników aktywnego wypoczynku, gdyż można uprawiać tu prawie każdy sport i każdy znajdzie coś dla siebie. Wybrzeża wyspy oferują znakomite warunki do uprawiania żeglarstwa, windsurfingu, kitesurfingu, nurkowania, snorkelingu i pozostałych sportów wodnych. Wypożyczalnie, których pełno przy plażach, oferują nie tylko sprzęt do uprawiania sportów, ale też udostępniają skutery i rowery wodne. Wyspę zwiedza się również bardzo dobrze na rowerze, wiele ciekawych miejsc można także zobaczyć z okna samochodu. Turyści specjalizujący się w trekkingu i w pieszych wędrówkach mogą z powodzeniem wyruszyć na podbój największego szczytu Wysp Jońskich, jakim jest Góra Enos.

Agios Georgios – niezwykłe miejsce będące przed wiekami stolicą wyspy zniszczoną przez trzęsienie ziemi. Do dziś można podziwiać pozostałości po okazałym, weneckim zamku oraz kościoły i zabudowania rozpościerające się ponad wsią Peratata. Miejsce to warto odwiedzić również z powodu niebywałych widoków, którymi zachwycał się poeta Byron mieszkający przez pewien czas w wiosce obok.

Wycieczka na Górę Enos – najwyższy szczyt w całym archipelagu Wysp Jońskich położony w parku narodowym doskonale nadaje się dla miłośników trekkingu i do pieszych wędrówek. Po zdobyciu góry można rozkoszować się widokami na okoliczne wyspy i stały ląd. Wędrując po górskich bezdrożach warto zwiedzić przy okazji klasztor Agios Gerasimos oraz wstąpić na degustację zacnego wina do tzw. winiarni Robola.

Jaskinie Drogarati i Melissani – Drogarati to piękna jaskinia ozdobiona stalagmitami z niespotykaną akustyką, dzięki której organizowane są w niej liczne koncerty, natomiast Melissani zalana jest częściowo przez słoną wodę nadającą jej niezwykłych barw dzięki wdającym promieniom słonecznym tworzącym na ścianach niezwykłe kompozycje.

Lefkada – niezwykła wyspa charakteryzująca się górzystym krajobrazem oblewanym przez turkusowe wody Morza Jońskiego, która swoją nazwę zawdzięcza białym klifom broniącym jej zachodniego wybrzeża. Życie w górskich wioskach toczy się dawnym rytmem, niezaburzonym przez nadmierny ruch turystyczny, na każdym kroku można spotkać tradycyjne stroje, miejscowe rzemiosło i wyroby kulinarne. Wyspa dzięki dogodnemu położeniu pełni rolę wypoczynkową, doskonale nadaje się dla miłośników sportów żaglowych oraz podróżników, którzy w lokalnej tawernie chcą zatańczyć „zorbę” i napić się „caffe frappe”. Warto zwiedzić stolicę wyspy Lefkadę, która interesuje turystów z kilku względów. W malowniczych uliczkach, po których warto odbyć przynajmniej jeden spacer kryje się kilka ciekawych wizualnie kościołów, oddech najlepiej złapać w którejś z restauracyjek w okolicach uroczego rynku Platia Agiou Spiridonos oraz zabudowanej arkadami głównej ulicy ze sklepami oferującymi pamiątki. Koniecznie trzeba zajść do prześlicznej mariny, żeby zobaczyć wychodzące w morze jachty lub udać się na zwiedzanie ciekawego Muzeum Fonograficznego, w którym można oglądać stare patefony oraz inne zabytkowe sprzęty. Inspirujące tematy fotograficzne czekają na turystów w ruinach zamku Agia Mavra położonych na skraju miasteczka. W Lefkadzie można zatrzymać się na dłużej, gdyż kilka hoteli zapewnia wypoczynek na przyzwoitym poziomie, warto również wynająć samochód, by w ten sposób zwiedzić niezwykłe okolice. Większość dnia najlepiej spędzić na rozległej, piaszczysto-żwirowej plaży Gira, słynącej z doskonałych warunków do uprawiania kitesurfingu, sąsiadującej na zachodzie miasta z przepiękną laguną oraz tawernami serwującymi dobre jedzenie. Na wyspę pływają promy z portu Fiskardo.

Wyspa Itaka – niezwykła i legendarna wyspa zawdzięczająca sławę Homerowi i postaci Odyseusza, który właśnie z tego miejsca wyruszył na wojnę trojańską, a później wracał na wyspę przez kolejnych 10 lat. Na Odyseusza właśnie przez tyle lat czekała żona Penelopa stając się jednocześnie symbolem wierności małżeńskiej. Turyści mogą poczuć magiczny klimat wyspy zwiedzając głębokie wąwozy, strome klify i malownicze zatoczki ze żwirowymi plażami, na których można przemyśleć historię związaną z mitologicznymi postaciami. Wyspa zachowała sporo autentyzmu, a turyści zaglądają na nią głównie z powodu przepięknej legendy, kilku monastyrów ciekawych do zobaczenia oraz tajemniczych jaskiń kryjących w swoich wnętrzach wiele tajemnic. W stolicy wyspy Vathi (nadanej na cześć stolicy wyspy Samos) warto zobaczyć muzeum archeologiczne i folklorystyczne, podążyć oznakowanym szlakiem do Źródła Aretuzy i Groty Nimf lub wybrać się dodatkowym rejsem w podróż dookoła wyspy. Na Itakę wypływają promy z portu w Fiskardo.

Delfy – miejscowość, która w starożytności była centrum kultu boga Apollina uważana za "pępek świata". Znajdowała się tu słynna wyrocznia gdzie Pytie przepowiadały przyszłość. Warto zobaczyć tu Święty Okręg oraz muzeum ze znaleziskami i starymi rycinami.

Epidauros – miejsce gdzie od VI w. p.n.e. do IV w. istniało najsłynniejsze miejsce kultu boga-uzdrowiciela Asklepiosa. Poza świątynią boga z jego 7-metrową siedzącą statuą w formie ołtarza, warto zobaczyć najlepiej zachowany amfiteatr w Grecji, który posiada niesamowitą akustykę i mieścił 14 tys. widzów. Inne ciekawe zabytki to ruiny łaźni i sypialni, gdzie chorzy oczekiwali na uzdrowienie podczas snu.

Mykeny – starożytne miasto w północno-wschodniego Peloponezu, które ok. dwa tysiące lat przed naszą erą było ośrodkiem kultury mykeńskiej – jednej z najstarszych w Europie. Straciło jednak na znaczeniu już w starożytności kiedy zostało zdobyte przez Achajów i zniszczone przez Dorów. Znajduje się tu obecnie duże stanowisko archeologiczne, gdzie można podziwiać odkryte ruiny akropolu – nazywanego mykeńska cytadelą, pozostałości pałacu oraz grobowce, z których jeden przypisuje się mitycznemu królowi Myken – Agamemnowi, dzięki znalezionej w nim złotej masce.

Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów. Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.

Sparta – miasto Peloponezu będące stolicą Lekonii, które jest jednym z najbardziej znanych i znaczących w historii Grecji. W skład nowożytnej miejscowości wchodzą ruiny starożytnej Sparty i średniowiecznej Mistry. Historia Sparty sięga aż XII w. p.n.e. kiedy to stała się jedną z osad Dorów zasiedlających tereny Peloponezu. Cztery wieki później powiększone znacznie miasto słynęło jako potęga militarna. Dzięki zastosowaniu falangi Spartanie stłumili zbuntowaną ludność meseńską, założyli Związek Peloponezki i przez długie lata posiadali hegemonię na Peloponezie. Według podań założycielem miasta był legendarny Likurg, który podobno otrzymał od wyroczni delfickiej wytyczne jak dobrze kierować państwem i flotą, co podnosiło jego prestiż. Decyzje podejmowane były przez króla i Radę Starszych – szanowanych obywateli, którzy godnie przeżyli 60 lat. Po krótkim sojuszu, Sparta weszła w konflikt z Atenami i po zwycięstwie w wojnie peloponeskiej zdobyła znaczne wpływy Hellady. Ok. III w. p.n.e. Sparta utraciła znaczenie na rzecz Teb, a główna przyczyną był spadek liczby obywateli w wyniku licznych wojen, przez co nie mogła wystawić znaczącej armii. Jasnością i respektowaniem prawa, prostym życiem i ustrojem politycznym Sparta zachwycała jeszcze długo nawet największych filozofów, jak np. Platon. Do dziś ludność Sparty jest przykładem oddania idei wielkości państwa i organizacji społeczeństwa.

Ateny – stolica Grecji stanowiąca kolebkę demokracji, której historia przekracza 3 tys. lat. Jest również jednym z najważniejszych destynacji turystycznych Europy z imponującymi zabytkami starożytności. Rozłożone są między Zatoką Sarońską i czterema wysokimi wzgórzami, będącymi częścią miasta – Egaleo na południowym zachodzie dochodzący do wysokości 414 m n.p.m., Parnitha – sięgająca 1423 m n.p.m na zachodzie, Imittos – wysoki na 1026 m n.p.m. na wschodzie i górujący północy Pentelikon – 1108 m n.p.m. Ateny podzielone są trzema uskokami tektonicznymi co skutkuje częstymi, choć przeważnie niedużymi trzęsieniami ziemi. Ostatnie duże trzęsienie w 1999 r. poskutkowało zmianą przepisów budowlanych w mieście. W starożytności wstrząsy w mieście tłumaczono jako gniew bogów i składano im dary. W mieście znajduje się wiele śladów po bogatej historii miasta. Miasto założone zostało na pozostałościach twierdzy mykeńskiej na wzgórzu Akropolis, gdzie następnie również na sąsiadujących wzgórzach powstało miasto z dużą agorą (antyczny rynek), aeropagiem, gdzie odbywały się sądy, duża ilością świątyń poświęconych rożnym bóstwom i gmachami publicznymi. Nazwa miasta pochodzi od greckiej bogini mądrości Ateny. Według mitologii kiedy bogowie olimpijscy dzielili między siebie ziemie, gdzie mają być szczególnie czczeni Posejdon i Atena upodobali sobie szybko rozwijające się miasto nad Zatoką Sarońską. Ponieważ nie mogli osiągnąć kompromisu a kłótnie były coraz bardzie zażarte zwrócili się do mieszkańców by oni sami zdecydowali któremu bóstwu chcą składać cześć. Zdecydowali oni, że oddadzą miasto bogowi, który podaruje im najbardziej przydatną rzecz. Posejdon ofiarował wodę, która wytrysnęła ze źródełka. Atena natomiast stworzyła drzewko oliwkowe i pokazała jak zrobić oliwę z oliwek, która do dnia dzisiejszego jest podstawą greckiej kuchni. Najważniejszym miejscem Aten jest Akropol na wapiennym wzgórzu, gdzie znajduje się Partenon – świątynia Ateny Partenos (Dziewicy) wykonana w doryckim stylu przez Peryklesa, a rzeźby wykonał sam Fidiasz. Inne ważne budowle to Propyleje – stanowiące wejście na święte wzgórze, Erechtjon poświęcony Atenie i Posejdonowi oraz świątynia Nike. By zapoznać się dokładnie z bogatą historia miasta warto udać się do znajdującego się niedaleko Muzeum Archeologicznego. W mieście znajduje się bardzo wiele budynków i świątyń, na których poznanie trzeba przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień. Najważniejsze to: Agora z Wieżą Wiatrów, pozostałościami po Hibliotece Hadriana i meczetem Fethiye Tzami, Aeropag, Tezejon, Teatr Dionizosa, Świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz Kalimarmaron – stadion olimpijski z IV w. p.n.e. będący miejscem pierwszej nowożytnej olimpiady po odrestaurowaniu.

Olimpia – miasto, które w starożytności było najsłynniejszym miejscem kultu Zeusa – znajdowały się tu sanktuarium poświęcone bogowi, a wokół niego odbywały się co 4 lata igrzyska, zwane od ich miejsca – olimpijskimi. Pierwsze odnotowano w 776 r. Na sanktuarium Zeusa składał się duży, święty gaj oliwny – Altis, w którym znajdował się ołtarz. W wieku VII p.n.e. wzniesiono tu monumentalne budowle z najważniejsza i największa świątynią Zeusa – w środku znajdował się jego ogromny posąg wykonany przez Fidiasz, który zaliczano do siedmiu cudów świata. Inne ważne budowle to Leonidjon, świątynia Hery, budowle administracyjne, rozległy hipodrom i stadion na 20 tys. widzów. Po przejęciu Peloponezu przez Cesarstwo Rzymskie miasto uznano za pogańskie, co poskutkowało wypędzeniem części ludności i w 393 r. zakazem organizowania igrzysk. Stanowisko archeologiczne odkrytego w XIX w. miasta wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Z ciekawostek warto wspomnieć, że płomień olimpijski rozpala się tu za pomocą skupionych przez paraboliczne zwierciadło promieni słonecznych, a następnie jest przenoszony przez sztafetę do miejsca igrzysk.

Patra – nazywana również Patras, to trzecie największe miasto Grecji położone na wschód od Aten w zatoce o tej samej nazwie. Jest to główne miasto portowe Peloponezu, a jego strategiczne położenie od starożytności doceniali kolejni najeźdźcy. Patronem miasta jest św. Andrzej, który został tu ukrzyżowany za głoszenie chrześcijaństwa. W miejscu jego śmierci znajduje się najważniejszy zabytek miasta – katedra św. Andrzeja – największa świątynia Grecji. W mieście znajduje się bogate Muzeum Archeologiczne posiadające wiele cennych zbiorów z całego regionu oraz kilka pamiątek po minionych czasach jak ruiny Odeonu czy pozostałości zamku.

Nafplion – w starożytności był jednym z większych portów Peloponezu, jednak stracił na znaczeniu i pod koniec II w. p.n.e. opustoszał. Z tego okresu zachowało się wiele imponujących ruin otoczonych stanowiskiem archeologicznym. Miasto zostało ponownie założone w czasach bizantyjskich, a w miejscu akropolu wzniesiono twierdzę obronną. Miasto często było najeżdżane przez krzyżowców, a w XIV w. podczas panowania weneckiego wybudowano kolejny zamek – tym razem na wyspie Bourtz. Po burzliwym panowaniu tureckim wrócili tu Wenecjanie, którzy wybudowali kolejną twierdzę – Palamidi. W listopadzie 1821 r. Nafplion został wyzwolony przez wojska partyzanckie, a po odzyskaniu niepodległości przez Grecję stał się na krótko stolicą kraju. W latach 60-tych ubiegłego wieku miasto zyskało na znaczeniu jako kurort wypoczynkowy – szczególnie popularny w okresie świątecznym.

Miasto Zakynthos – największe miasto wyspy Zakynthos, które po zniszczeniu w połowie XX w. zostało praktycznie całe odbudowane. Gmachy publiczne zostały zrekonstruowane, jednak zamiast pierwotnego budulca użyto zbrojonego betonu by zapobiec zniszczeniom w razie kolejnych trzęsień. Jednym z najciekawszych miejsc w Zakynthos jest Muzeum Sztuki Pobizantyjskiej, gdzie zgromadzono uratowane podczas trzęsienia ikony z pobliskich cerkwi oraz liczne malowidła. Ważnym punktem zwiedzania jest też kościół św. Dionizosa – patrona wyspy, którego szczątki znajdują się w sarkofagu. Obok kościoła znajduje się zabytkowa dzwonnica, będąca doskonałym przykładem weneckiego budownictwa. Inne ciekawe i urokliwe miejsca to plac Solomosa i św. Marka. Warto udać się też do Bochali – dzielnicy mieszkalnej miasta skąd roztacza się wspaniały widok na miasto i zatokę. Na wyspę wypływają promy z Pesady.

Albania – rejs do Albani, gdzie można zobaczyć nie tylko wiele śladów bogatej historii starożytnej, ale również przepiękne krajobrazy morskiego wybrzeża. Warto udać się do Parku Narodowego Butrnt, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, gdzie znajduje się odkryte w zeszłym wieku starożytne miasto. Miasto usytuowane było nad brzegiem jeziora, a do dziś zachowały się po nim: gimnazjum, teatr, łaźnie, imponujące mury miejskie i bizantyjska świątynia z bezcenną mozaiką.

Kiedy najlepiej lecieć na Kefalonię?
Sezon turystyczny na Kefalonii zaczyna się już pod koniec kwietnia i trwa do końca października. Ponieważ panuje tu subtropikalny klimat, osoby które źle znoszą wysokie temperatury wybierają zazwyczaj okres od maja do czerwca i październik. W lipcu i sierpniu panują tu wysokie temperatury, których uciążliwość najmniej odczuwalna jest na północnym i zachodnim brzegu wyspy, gdyż wieje tam wtedy wiatr od morza. W sierpniu wiatry te przybierają na sile tworząc wspaniałe warunki do windsurfingu, kitesurfingu i żeglarstwa. Pora bezdeszczowa trwa od połowy lipca do końca sierpnia.

Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Kefalonii?
W miejscowościach turystycznych jest wiele sklepików z pamiątkami, gdzie oprócz gadżetów związanych z wyspą czy poszczególnym miastem dostać można ręcznie tkane materiały, koronki i hafty. Często z wyspy przywożone są też artystyczne wyroby jubilerskie.

Trzeba pamiętać, że większość sklepów zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem  czynne są do 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty.

Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Kefalonii?
Najtańszym środkiem lokomocji są autobusy kursujące między większymi miejscowościami, jednak planując zwiedzanie wyspy w oparciu o ten rodzaj transportu należy zapytać kierowcę o godziny powrotu, gdyż rzadko kiedy autobusy kursują według rozkładów na przystankach.

Popularnością cieszą się wypożyczalnie samochodów i skuterów, dające możliwość wygodniejszego zwiedzania (Argostoli, Lassi, Sami, Skali i Poros). Na wyspie działa pięć portów, z których promy kursują między innymi do Killini i Astakos na Peloponezie, na Itakę, Lefkadę i Zakynthos. W szczycie sezonu można również popłynąć do Brindisi we Włoszech. Promy samochodowe kursują również między Argostoli i Liksouri znacznie skracając czas podróżowania po wyspie.

Jakie plaże są na Kefalonii?
Za jedną z najpiękniejszych plaż na wyspie uchodzi Mirtos położona w połowie drogi między Argostoli i Fiskardo, tworzy ją pas białego piasku i żwirku wkomponowany w białe klify odbijające się w lazurowym morzu. W okolicy Argostoli znajdują się znakomite i piaszczyste plaże Makris Gialos i Platis Gialos, znana jest także piaszczysta plaża Petani. W samym Fiskardo wypoczywać można na żwirowych plażach Embliski na północy kurortu i Fokis na południu. Długą, piaszczystą plażę można znaleźć w Skali, natomiast na północy Sami znajduje się usypana ze żwirku i gładkich otoczaków plaża Antisamos.

Plaże w kurortach turystycznych są bardzo dobrze zagospodarowane, znajduje się przy nich wiele sklepów, barów, restauracji i wypożyczalni sprzętu do sportów wodnych. Poza kurortami jest też wiele dzikich plaż – przeważnie piaszczysto-żwirowe lub piaszczyste, w malowniczymi skałami w pobliżu. Na północnym krańcu wyspy znajduje się wiele maleńkich zatoczek osłoniętych wysokimi skałami, gdzie można dostać się od strony morza. A dodatkową atrakcją są rozległe zjawiska krasowe – groty, jaskinie i tunele prowadzące w głąb wyspy.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji samolotem nie potrzebujemy paszportu, jednak podróżując autokarem  czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega przez kraje, gdzie wymagany jest paszport.W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach www.athens.polemb.net

Ambasady i konsulaty:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej
Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
www.athens.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Patrze
Grecja, Patra, 12, Othonos Amalias Str., 262 23
Tel.: (00-302-610) 634-019 Faks: (00-302-610) 634-4080

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie
Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Salonikach
Grecja, Saloniki, 78 Tsimiski Str., 546-22
Tel.: (00-302-310) 288-205 Faks: (00-302-310) 234-153